De kerk St. Pierre is een ongelooflijke ruimte, een kunststuk van Le Corbusier.
Het lichtspel, het ruimteverloop en de kleurreflecties zijn van een ongekende menselijke kwaliteit. Het heeft de kracht, magie en levendigheid die een plek in de natuur kan hebben. Een magnifieke grot is het, waar de lichtweerkaatsingen zacht golven op de betonnen wanden.
Onopvallend kom je van onderuit de kerk in. Een beweging in de verticaliteit, van beneden naar boven. Daarbij kom je in een hoek de hoge, trechtervormige ruimte in en wordt je in die beweging naar omhoog in de hoek van de trechter als vanzelf in een spiraalvormige beweging mee omhoog genomen.
Het zijn basale, primaire elementen: licht, steen, hout, ruimte en kleur. Warm geel, zacht rood, helder blauw naast het wit van het directe licht, het grijs van het steen en het bruin van het hout.
Daags erna bezoek ik de 16e eeuwse kathedraal van La Puy en Valee. Deze is op een helling gebouwd zodat er geen ruimte is voor een plein ervoor. De kathedraal is deels boven de helling gebouwd en je komt de kathedraal binnen via een centrale trap die van onder af de kathedraal in het midden binnen komt. Je treedt op eenzelfde verticale manier de ruimte in als het ware naar het licht toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten