Ordenen en poezie

De ordening en het ordenen zijn één. In de geest van Aristoteles gaan het schone en het praktische samen. Het is niet alleen het eindproduct, het gaat niet enkel om het eindpunt van het ontwerpen. Het is het geheel van de eigen arbeid, het handwerk en de structuur. En natuurlijk het resultaat van dit alles: het stoffelijke ding, materie, de muren die de ruimten vormen, het gebouw. Het maken van het ding en het ding zelf vallen dan samen. Het moeizame en voortdurende ontwerpen, de zoektocht naar de vormen die het gebouw maken, de voortdurende poging de ordening te begrijpen, in het kleine en het grote, die ogenschijnlijk onmogelijke uitdaging, is onvermijdelijk om tot waarachtige architectuur (of kunst) te komen en deze gang tot het gebouw is een onlosmakelijk onderdeel van deze architectuur.